باعرض سلام و خسته نباشید من دختری 19 ساله هستم سال پیش کنکور دادم و درشته دلخواهم که از بچگی ارزویش را داشتم یعنی پزشکی قبول نشدم در صورتی که سال پیش خیلی سختی کشیدم و تلاشم را کرده بودم شب کنکور به علت استرس فقط 3 ساعت خوابیدم و سر جلسه عملکردم تا حدی کند شده بود وقتی جواب ها اومد من مطمن بودم که پزشکی قبول نمی شوم و به رشته های پیرا پزشکی مثل فیزیوتراپی و مامایی و.. دیگر فکر می کردم اما رتبم بر خلاف دوستانم که از ان ها بیشتر تلاش کرده بودم بدتر شد و اون ها نتایج بهتری گرفته بودنند با این که دو دل بودم که به دانشگاه بروم یا ن اما پدر و مادرم و مشاور تحصیلی اصرار کردند که من یک سال دیگر تلاش کنم سه ماه اول کلاس می رفتم و درس می خواندم و مشکلی نداشتم تا اینکه کنکور ازمایشی رو خراب کردم و استرس شب قبل کنکور دوباره به سراغم امد دیگر هنگام درس خواندن تمرکز نداشتم و کم کم در مورد خودم و ایمانم به شک افتادم و بخودم تلقیناتی کردم که اصلا اینگونه نبود و اون افکار و نیت هاا در من وجود نداشت این افکار تبدیل به وسواس فکری شد تا حدی که افسرده شدم و دیگر کارهایی که ارزویشان را داشتم تا بعد از اتمام مدرسه ام انجامشان بدم هم من را خوش حال نمی کرد اینقدر این افکار زیاد شد که کنترلشان دست من نبود تا قبل از این افکار من ادم احساساتی و زود رنجی هنری بودم و همیشه از درون خوش حال و شاد بودم عاشق پدر و مادر و نزدیکان و اعتقاداتم بودم افکارم اینقدر من را ازار می دهد که نمی گذارد مثل قبل خودم و نزدیکانم و حتیامامان را از درون و قلبم دوست داشته باشم احساس می کنم همه چیزهای که روزی بهشان افتخار می کردم از دست داده ام من به روانپزشکم مراجعه کردم ولی امیدی ندارم که با قرص افکارم تغیر کند هر روز گریه می کنم و خیلی افسرده شدم حتی به خودکشی هم فکر می کنم ولی می دانم با این کار در ان دنیا هم ارامش ندارم الان به دنبال راهی هستم که کلا این مدت و افکارم را فراموش کنم جوری که انگار برای من اتفاقی نیفتاده است ایا به نظر شما راهی وجود دارد؟